17 Şubat 2010 Çarşamba

ido

babam çok enteresan bir adam değildir. ne lepiska saçları vardır ne de şarkı söyler. ilginç hareketleri de yoktur hiç. televizyon falan izler o, ara sıra komik bir şeyler söyler, sabahları tuhaf bir ritimle gülnihal mırıldanır.

ne var ki ne zaman barış manço'yu izlesem veya dinlesem aklıma o gelir.

az önce sarı çizmeli mehmet ağa'nın videosunu izledim. durup dururken daldım öyle. bir gün babam da ölecek diye düşündüm. şöyle bir an, arayıp bunu kendisine anlatsam mı dedim. vazgeçtim.

Hiç yorum yok: