yaratıcılık

hayatımı pek çok şeyden ziyade işimle tanımlayabilirim. bir yandan sadece hayatımı istediğim konformist düzeyde sürdürmek için çalıştığımı söylesem de aslında yaptığım bu değil. düşünmek, fikir bulmak, yazmak ve bunun üstüne bir de para almak hoşuma gidiyor açıkçası. kendimi zengin ama işsiz biri olarak düşünmek istemiyorum diyebilirim.

ne var ki işimle ilgili ciddi rahatsızlıklarımın olduğu da bir gerçek. aklıma estikçe reklam sektörü hakkında atıp tutuyorum, insanlara ihtiyaç duymadıkları şeyleri satmak için kırk takla attığımızı söylüyorum sık sık. az önce ted 2010 konuşmaları hakkında bir yazı okudum ve neden böyle rahatsız olduğuma karar verdim.

reklamcılar için yaratıcı falan denir ama tamamen işe yaramaz bir konuda yaratıcılık gösterdiğimi düşünüyorum. belki bir çok kişi uzay araştırmalarının da işe yaramadığını düşünüyor, bilmiyorum. ama benim yaptığım iş çabucak kullanılıp atılacak çöp üretmek. mesela, twitter'ı falan da çöp olarak görüyorum ben. son yıllarda internetin en önemli icatlarından biri gibi konumlandırılsa da "senin yaratıcılığına tüküreyim ben" diyecek kadar da ileri gidebilirim bu konuda.

ama bu yazı bir şikayet olarak da algılanmamalı. pastacı olsaydım da aynı şekilde düşünecektim muhtemelen. kansere (veya diğer hastalıklara) çözüm bulmak için ilaç şirketlerinden bağımsız bir şey yapmadığım veya bu ayarda bir işe girişmediğim sürece rahatsızlığım devam edecek. ben de oturduğum yerden "konformist" eleştirilerime devam edeceğim.

bildiğiniz götün tekiyim yani.