bir blog izleyeceğim zaman bu lafa takılıyorum hep, gülüyorum da gülüyorum çocuklar gibi şen kahkahalarımla. böyle bir lakayıtlık, bir vurdumduymazlık taşıyor bu cümle (gümle yazdım az önce, ona da güldüm. sinirlerim bozulmuş anlaşılan). genel olarak izle diyor; böyle arada göz ucuyla bak ama fazla yüz verme, yeni yazı beklediğini blog yazarına belli etme der gibi. belki de ben uyduruyorumdur. belki bu cümle o kadar komik değildir, hatta hislerim karşılıksızdır. bilemiyorum. yine de umutluyum. facebook'ta olsam bu cümleye benim gibi gülen bir milyon kişi toplayabilirim.
sinirim bozulmuş olabilir. kendimi kapana kısılmış hissediyor olabilirim. ama hayır efendim, kesinlikle kar topu oynamaya çıkacak değilim. hatta normalde odasında sigara içmeyen ben, yaşar usta, balkona bile çıkmıyorum soğuktan anasını satiym. hatta bu mevsimin içine küfür edeyim.
ev iyidir, hoştur, hastasıyımdır ve fakat zorunluluğa dönüştüğünde yerimde durmakta zorlanıyorum. içim ürperiyor, ya dayanamayıp bir cengaverlik yaparsam.
iyi oldu ama bugün. hem hikaye yazdım, hem resim yaptım, hem genel olarak blog izledim, hem kara sinir oldum. sütlaç gibi oldum ulan! durmaktan yanlarım ağrıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder