28 Ocak 2010 Perşembe

şiir

şiir sevmem diyemem, okumaya üşeniyorum. şiir çok uzun bir şey, düz yazıdan çok daha uzun (ama hiçbir şey oblomov'dan uzun olamaz).

az önce madde bağımlısı'nda en iyi on aşk şiirine baktım. çoğunu okuyamadım, çok azını hatırladım. cemal süreya ne güzel bir insan dedim.

özlem ve ayrılığın aşk şiiri oluşturmasını sevmiyorum. insan yaşarken de yazabilmeli. "kavuşamazsın, aşk olur" şablonlaştırılmış ilişkilerden / ayrılıklardan doğan bir yalan. aşktan pek anlamam ben ama yaşanamayanın bu kadar büyütülmesini itici buluyorum. sürekli acı ticareti yapmak hoşuma gitmiyor, bunalıyorum. (kafiye!)

Hiç yorum yok: