batmobil

öfff... bu tartışmaları anlayamıyorum. yıl olmuş 2040, hala mesleki eğitimi tartışıyorsunuz. ben oto tamircisi olmaya karar verdiğimde henüz 9,5 yaşındaydım. aslında o zaman batman'in yeni filmi gelmişti ve süper kahraman olmak istiyordum. ne yazık ki böyle bir eğitim dalı yoktu. tek isteğim günün birinde batmobil kullanmaktı ve bunu başarmak için arabalarla ilgili bir şey yapmam şarttı. o günün şartlarında bir araba markası batmobil yapsa ne de olsa alamayacaktık, ayın sonunu zor getiriyorduk. ailem de kabul etti. yıllarca okuyup bir baltaya sap olamamaktansa sanat öğrenmem onlara da daha mantıklı gelmişti.

ilkokulu bitirdiğimde okumayı yeni sökmüştüm. ortaokula geçince mesleki eğitim de başladı. okula gitmek zorunlu olduğu için hemen bir ustanın yanına çırak olarak giremedim, okuldan sonra pratik yapmak için sanayide takılıyordum sadece. bir gün ekrem usta "kuran'ı kerim derslerine giriyor musun?" diye sordu. giriyordum tabii, "allah'ına kadar!" diye cevap verdim. kafama şaplağı indirip "işe besmele çekip başla" dedi ve on birinci yaş günümde elime ilk kez çekiç verdi.

allah'tan ekrem usta'nın yanında çalışmaya başlamışım. yaşayarak öğrenmesem on yaşında almaya başladığım teorik bilgiyle hayatta buralara gelemezdim. liseyi de okumak zorunluydu ama dışarıdan bitirebiliyorduk. ben de bütün zamanımı sanayide geçirmeye başladım. okula gitmediğim için notlarım kötüydü ama müdürün arabasını ücretsiz tamir edip son sınavlarda paçayı kurtarıyordum.

zaten notlarım iyi olsa ne işime yarayacaktı ki? madalya mı takacaklardı? o gerzek öğretmenler ekrem usta'dan öğrendiğimin yarısını öğretse gider ellerini öperdim. şimdi hiçbir anlamları yok. bana kalırsa, varolmalarına gerek bile yok. televizyonda izliyorum hep, grev mrev yapıyorlar. sanki doğru düzgün bir halt ediyormuş gibi bir de hak istiyorlar. bunları atacaksın işten, hatta falakaya yatıracaksın, bak bir daha yapıyorlar mı... zaten biri benim iki numaraya zayıf vermeye kalkmış, gittim kırdım ağzını burnunu. öğretmen dediğin haddini bilecek!

şahsen çok mutluyum şu anda. sevdiğim kadınla evliyim bir kere. nur topu gibi 3 çocuğumuz var, biri de yolda. bizimki "yapmayalım, nasıl bakarız?" diyordu, vurdum beline odunu, koydum karnına sıpayı. zaten bu bana varmak istemiyordu başta. kaçırdım, tecavüz ettim. çocuğu aldıramayacağı için benimle evlenmek zorunda kaldı orspu. ama çok seviyorum karımı. hem o ve çocuklar olmasaydı hala ekrem usta'nın eline bakıyor olacaktım. dükkanı onlar için açtım. şimdi oğlanları da getiriyorum ara sıra işe. millet gerzek gibi tartışırken benimkiler meslek öğrensinler, büyüyünce açıkta kalmasınlar. belki sırtımdan biraz yük alırlar da batmobil'i baba oğul birlikte yaparız.

bir tek geçenlerde moralim bozuldu. kılkuyruğun biri yolda kalmış, çektik arabayı. adama baksanız uzun saçlı, küpeli, "selamın aleyküm" diyorum "merhaba" diye cevap veriyor. ibne midir, ateist midir nedir? ama arabayı görseniz aklınız gider. simsiyah, gıcır gıcır. batmobil gibi aynı. kim bilir nasıl kullandıysa pezevenk lastiğini patlatmış. sordum, arabayı kendisi tasarlayıp yaptırmış. endüstriyel tasarımcı mıymış neymiş zaten. para bok tabii millette. biz yıllarca didinelim, on yaşında çekiç sallamaya başlayalım, bu dinsiz imansız orospu çocukları oturdukları yerden para bassınlar.

lastiği değiştirirken inadına çizdim kılkuyruğun arabasını. ama allah taksiratımı affeder. mal gavurun malı, benim elimin kiri.