birinin kuyruğuna basmışım sanırım

bugün ismini vermek istemeyen bir izleyicimizden aşağıdaki yorumu almışım, benim için şaşırtıcı oldu.

"Sinir bozucusun , ilginç ya da uçarı ya da kendine özgü ya da hippie yada herne isen değilsin sinir bozucusun. Eğer kitap yazıyosanda yaz bahsedip durma pastasını yapma, yaz ve kapa çeneni. Sadece yaz, yazdığın zaman görürüz, if you have what it takes. kısacası şu populer olan tiplemelerdesin özgün olmak istiyorsan gerçekten biraz , neyse bu ağır olacak, kendinden kurtul. özetle sinir bozucusun. Ama bu şahsi bir durum değil, siz demeliyim sanırım."

sinir bozucu olmama pek şaşırmadım. hayattaki tek amacım tanıdığım ve tanımadığım herkes tarafından sevgiyle kucaklanmak olsa da bazen muhteşem şirinliğimi yanlış anlayanlar çıkabiliyor. şaşırtıcı olan kısım, kendi çöplüğümde yazdıklarıma müdahale etmeye çalışan birinin olması. anlam veremedim. sinir bozucu birini neden okur, üstüne de yorum yapar ki insan?

çok aptalca olduğunun farkındayım, elbette bu tip yorumların mike sürülecek değeri yok. ama öyle tuhaf hissettim ki, her cümleyi sorgulama ihtiyacı duydum.

ilginç ya da uçarı görünmeye mi çalışıyorum, böyle bir şey mi yazdım? bu hippi olma durumu nereden çıktı, yorumu yapan kişi çiçekli, boncuklu yaşadığım zamanlardan tanıdığım biri mi? beceremediğim için yazamadığım bir şeyden bahsetmem neden birilerini bu kadar germiş olabilir? nasıl popüler oldum ya da nasıl öyle hissettirdim? neden bu insan evladı özgün olmam için seferberlik ilan etti? söylemediği ağır şey neydi? kendimi bu kadar kabullenmişken neden kendimden kurtulmalıydım ki? biz kimiz, kaç kişiyiz? adsız kişi neden bana bir şey söyleme gereği duyuyor?

bu soruların cevabı var mı, bilmiyorum. ama benim, keyfimin kahyası olmaya soyunmuş bu kişiye bir cevabım var:

tanısan çok seversin.