toparlanın, vazgeçiyoruz.

siz belki bunu bir yergi yazısı olarak algılayacaksınız saygıdeğer okur, ama aslında ben kobider genel başkanı sayın nurettin özgenç'e teşekkürlerimi sunmak istiyorum. az önce okuduğum haberle gözlerimi açtı, nasıl bir yanılgı içinde yaşadığımı bana gösterdi.

beyefendi demiş ki; "feministler eşitlik hayalinden vazgeçsin. eşitlik bir safsatadır. fiş prize eşit değildir." bununla da kalmamış, neden eşit olmadığımızı "bariz" bir örnekle açıklamış; "kadın erkek aynı lokantada, aynı çatal bıçakla yemek yerken, ayrı tuvaletleri kullanırlar."

yoo yoo, bu kadarla bırakmamış sayın özgenç. pipi ve kuku dışındaki farklarımızı da ortaya koymuş: "zarafette, duygusallıkta, nezakette, şefkat ve merhamette erkek kadına yetişemez. akli muhakemede, soğukkanlılıkta, fikri tahlil yani çözümlemede de kadın erkeğe yetişemez."

yani bu ne demek? yıllarca okuduğumuz şairler, yazarlar aslında hödüktü, o şiirleri kesin kadınlar yazmıştır, erkekler kurnazlık edip kadınlardan çalmıştır demek. ikinci cümlenin anlamı ise şöyle bir şey: ümit boyner, isminden de anlaşılacağı üzere, aslında bir erkek. sonra bir marie curie. o aslında bilim insanı değil, bu işi yapmaya yetkin olan erkeğine çay kahve taşırken sebeplenmiştir ancak.

haksız mı şimdi? bahsettiği bu durum ulu bir bilgeliği, üstün bir zekayı yansıtmıyor mu? böyle anlamlı yorumlar karşısında bizim de eksik etekliğimizi, elimizin hamurunu, boş işlerle uğraştığımızı farkedip vazgeçmemiz gerekmiyor mu? yıl olmuş 2011, hala neyin kavgasını veriyoruz biz kadınlar?

ya da mesela, ben şimdi tutup bu adama gerizekalı desem, hakaret sayılır mı?